Temelde bir hitap şekli olmasına rağmen, daha çok samimi insanlar arasında kullanılması evladır. Medeni ilişkilerde feci ayıp olarak algılanır. Tek başına incelendiğinde belirgin bir anlamı ve kökeni bulunamamaktadır. Oğlan kelimesinden eğilip bükülerek türetildiği sadece ses benzerliğinden yola çıkılmış bir iddiadır. Anadolu`da “ula” şeklinde kullanılmakta fakat oğlan yerine “oğla” denmemektedir.
Bir açıdan bakıldığında kelimenin içinde bir emir kipi de olduğu düşünülebilir. “Davran” “Uyan” emirlerinde olduğu gibi bunda da “ulan” denilerek, bir yere ulaşma emri verilmiş olabilir. Günümüzdeki kullanımla ilgisi olmamakla beraber bu teoriye iyi bir kılıf bulursak belki ayıp olmaktan çıkarabiliriz. Böylece yüksek mevkideki insanların da bu kelimeyi özgürce kullanabilmesine imkan sağlar, bol hayır duası alırız.
Ama Yargıtay ,” tartışma sırasında ulan sözünü sarf etmek sövme sayılır ” demektedir. Bu durumda, kullanış biçimine göre hakaret sayılabilir.
Ya Arapçada ya da Farsçada oğlan anlamına gelen, bizde ise sokak dilinin demirbaşı haline gelmiş argo bir sözcüktür. Fransa ‘da eşek manasına geldiğine dair söylentiler vardır.Küfür olmayan argo edatı. Eşekle uzaktan yakından akrabalığı olmayan ünlemcik. Fransızcada fonetik olarak l’âne kelimesinin okunuşu ona benzer, fakat eşek anlamındaki bu “lan” kibar ve L harfi dilde ezilerek söylenir. Kısacası bunların hepsi lana atılan iftiralardır. Türkçenin argoda dünya çapında önde olmasının en iyi kanıtı. Duygulara tercüman, dertlere derman olabilen bir sözcük.
Normal ve sorunsuz bir Türk insanının günde en az 20 kere kullandığı samimiyet ifadesi, özellikle kahvede ya da okuldayken bir arkadaş nasılsın derse garip gelebilir ama naber lan deyince aranızdaki samimiyet ve bağlantı belirtilmiş olur anında Arapça aşağılık demek olduğu da söylenir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder